de ups en downs van San Francisco

Voor tien weken wonen in een stad betekent natuurlijk niet alleen maar lopen op een pad geplaveid door engelen. Nou ja, misschien is de weg wel door hen geplaveid, maar niet alles wat je daar tegenkomt heeft een hemels karakter.
Op het moment heeft het ziekmakende beestje dat een tijdje op mijn huisgenoot Jesse huisde zich genesteld in mij en voel ik me verdomd rot. Een soort verkoudheid die me voorlopig even uitschakeld. 't Zal wel snel overgaan, maar dat is niet waar je op zit te wachten als je een tijdje in een andere stad doorbrengt.
Daarnaast slaap ik nu in een professorisch gekunsteld kamertje in de gang. Ja... euhm...klinkt een beetje raar denk ik. Het is overigens beter dan je denkt, het is werkelijk een soort kamertje, maar... euhm...ja... Het was idealer in die kamer waar ik in zat. Het zit namelijk zo, een vriendin van Jamie is ook gezellig bij ons komen wonen omdat ze huwelijksproblemen heeft en even een 'break' wil van haar man. Spicy gossip dus... Ik vind het prima natuurlijk, blij met mijn uiterst goedkope plek die comfortabeler en goedkoper is dan een hostel. Ik ben overigens wel op zoek naar iets beters, dus...tja, we zien wel. Maar, verder...leer ik me voornamelijk aanpassen aan iedereen en ben ik blij met weinig, dus...dat is natuurlijk een gift op zichzelf (nog een hoeraatje voor de engelen...hallelujah).
Dus ja...betere tijden in de vorige email, maar toch ben ik nog blij met waar ik ben en wat ik doe. Behalve het feit dat ik al twee lessen heb moeten missen om dat ik koortsig en ellendig lag te voelen zijn de theater lessen leuk en inspirerend. Ik heb het gevoel dat ik m'n andere, creatievere kant, maar weer even aan het voeden ben. Wat je in dit soort lessen vooral leert is om niet te veel na te denken en om op je impulsen te reageren en intuitief allerlei dingen uit te voeren. Even een omslag na het afronden van m'n scriptie waarin ik vooral moest denken, plannen en gebonden was aan regels en schema's. Ik ben er ook van overtuigd dat bij gaat dragen aan wat het ook is dat ik ga doen in de toekomst. Ik denk eigenlijk dat iedereen zoiets iets zou moeten doen. Je moet echt alles waar je je normaal gesproken aan vast houdt even los laten. Ik heb er nog wel een beetje moeite mee, het is ook vooral eng, ik heb nogal eens het gevoel figuurlijk in m'n nakie te staan als ik moet improviseren en mezelf belachelijk voel. Toch doe je het elke keer maar weer en gaat het steeds beter. Het is ook vooral spelen, spelen zoals volwassenen dat gewoonlijk niet echt doen. Het is werkelijk leuk om te doen. En hoe meer ik het doe hoe meer ik me realiseer dat het niet echt een verhaal is van aandacht vragen en krijgen, maar meer een situatie waarin je jezelf open durft te stellen en rustig in het moment waarin je leeft te kunt blijven. Vanuit dat moment, dit moment, nu, reageert op wat er is, zonder dat je bezig bent met toekomst of verleden. Het doel is dus niet het applaus, maar het doel is de spanning van het oplossen van een ontzettend vreemd moment waarin je niet thuis bent... OK, ik kan hier nog wel even over door gaan, maar dit soort gedachtes zijn misschien niet voor iedereen interessant.
Anyway...
San Francisco is cool! Gebouwd op zeven bergen of heuvels, wat je wil, fiets ik me wel een breuk, maar goed...dat is eigenlijk alleen maar leuk. Ik heb foto's, maar problemen met het downloaden, want deze computer ...goed. Ik zet nog wat oude foto's op de site, misschien ook leuk... :-)
Ik ben nu klaar om de stad volledig te verkennen met alle hoeken en gaten. Morgen ben ik wel beter denk ik, dus dan ga ik los. Er zijn tientallen buurten die leuk zijn en alles ligt aan het water, de oceaan. Het is hier wel heel erg mooi.
Al hoewel...
nadat ik gister voor het eerst(?!?) bowling for collumbine heb gezien realiseer ik me in wat voor achterlijk en bizar land ik ben. Een land van idiote extremen. Een land van ongekende schoonheid en van het meest lelijke wat je ooit hebt gezien en gehoord. Prachtige natuurplekken, de mooiste mensen en de grootste ideeen allertijden. TEgelijkertijd is zoveel plastic, aggressief en ongelukkig. Het is echt bizar, maar interessant. Nog steeds...ik ga hier niet wonen, niet in dit land, voorlopig niet. Maar ik neem ervan wat ik wil, en dat is dit.

Goed, veel liefs en ik ben nog steeds benieuwd naar jullie, dus...keep me updated.

Marilien