onweer en groei

De dagen worden snel heter hier. Het was al ongeveer 25 graden om een uur of 10 's ochtends om nog omhoog te gaan naar een graad of 35; de nachten zweten. Airconditioning.
Hoewel het vrijdag en zaterdag zo hard regende dat er gigantische lekkage in het theater was. Door de rivier naast het theater stroomde een idioot soort van modderstroom die ver buiten zijn oevers trad. Tijdens het heftige onweer en de regen stroomde er nog extra rivieren over de wegen. Veel politiewagens hoorden we. De wegen werden afgezet omdat er bomen omvielen, electriciteitskabels op straat waren gevallen. Agenten die eindelijk iets konden doen en een sherif die met zijn ster heel graag gezien wilde worden zorgden voor entertainment op de natte wegen.
Om een of andere reden is er altijd wel iets gaande hier. Drama op het toneel en in het gewone leven. Een soap schrijven, of een reallife soap maken zou werkelijk interessant zijn.
Gister tijdens een doorloop van onze nieuwe voorstelling viel de hoofdrolspeelster, omdat ze zo overtrokken zenuwachtig was, en kreeg een pin in haar arm om afgevoerd te worden naar het ziekenhuis. Het was niet zo erg, maar het bloede als een dolle.
Ik zal niet over alle persoonlijke drama's beginnen hier. Maar al die interpersoonlijke interacties hier leiden tot een hoop spanningen, positief en negatief, drama en ook een hoop gezelligheid. Het is wel onrustig kan ik je vertellen...
Aanstaande vrijdag is de premiere van 'Radio Gals', een nieuwe voorstelling voor het grote publiek. Het is volgens mij erg leuk om te zien en te horen. Veel muziek en dans en allemaal instrumenten. Ik speel weer viool en ik vind het ontzettend leuk om te doen. De show is ietwat...idioot en niet volledig mijn smaak, maar ik leer er veel van en bovenal is het heel leuk om te doen. Je wordt er heel vrolijk van en vergeet de rest. Eerlijk gezegd een verademing na al dat dramatische gedoe in Othello. Al was dat wel fantastisch om te doen hoor.
Het is leuk om te zien hoe het van een rommelige bende veranderd in goede kwaliteit. Hoe je steeds verder in je rol klimt, meer dingen ontdekt en je steeds meer op je gemak voelt in deze nieuwe wereld op het toneel.
Het is nog steeds het leukste wat er bestaat, ik geniet er enorm van om al die projecten te doen hier. Het is elke keer een nieuw verhaal en ik leer mezelf in heel veel verschillende richtingen te ontwikkelen.
Als actrice leer ik om gevarieerd te spelen, wat ik altijd al wilde. Ik wilde niet het typetje zijn die altijd dezelfde rollen speelt.
Van de hysterische, impulsieve prostituee Bianca, naar een tam schaap, en nu naar een farm girl from the south die in de showbiz terecht wil komen. Een onhandig jong meisje die nogal graag een radiostation wil overnemen en de wijde wereld in wil trekken. En ik speel inmiddels ook Kaa de slang in Jungle Book, dat is echt ongelooflijk leuk om te doen.

In de zomer nog meer Shakespeare. Ik zal sowieso in Romeo en Juliet spelen als Juliet's moeder en hopelijk ook als Tibalt...,kan ik tenminste zwaardvechten, ;). Dan doen we ook nog Midsummernight's Dream met kinderen...ik weet niet of ik daar in kan om dat er heel veel andere dingen gaande zijn, maar 't lijkt me leuk.

Over kinderen gesproken. Over drie weken beginnen de zomerkampen...mijn god...Dag in dag uit kinderen hier in huis... Ik weet niet wat ik er van moet vinden, maar we zullen het zien. Maar het is toch echt onvoorstelbaar leuk om met die kinderen te werken. De meeste kinderen uit de omgeving die hier meestal lessen nemen en voorstellingen doen waren hier. Je ziet ze groeien van verlegen kleintjes in kinderen die ineens zien wat ze allemaal kunnen. Ze leren ook om met andere kinderen om te gaan en voelen zich vaak heel prettig na een paar weken. De meest onhandelbare kinderen vinden een manier om hun talent te gebruiken. Ieder kind heeft een andere aanpak nodig.
Na het project Charlotte's Web, 3 maanden met 30 kinderen, zag je dat er allerlei kinderen getransformeerd waren. Een aantal ouders en kinderen kwamen na de laatste voorstelling vol dankbaarhheid vertellen dat het hun kind zo gelukkig had gemaakt, we kregen allerlei kleine kadootjes. Een vader gaf ons allemaal een giftcard van een winkel en het theater een onwijze donatie. Namelijk, zijn dochter, die de hoofdrol had, was van een depressief, verlegen meisje van 7 veranderd in een open, expressief en gelukkig kind. Ze vond nooit iets leuk en haar wereld was donker, tot ze hier kwam, ze had nog nooit zoiets meegemaakt. Het was heel bijzonder, het is ook een heel apart kind. Heel schichtig, maar ze heeft iets heel aparts en iets waardoor je naar haar wil kijken en haar leuk vindt.
Nou goed. Ik was blij voor die familie en ik weet dan precies waarom ik het doe en het leuk vind. Ik zeg je! Theater kan veel doen voor mensen, het brengt hun in contact met zichzelf en anderen om hen heen. Het leert je te spelen en te genieten daarvan. En dat al het drama menselijk is.
Ik ben blij dat ik mezelf ook verder leer te laten gaan op dit gebied dan ik ooit deed. Al is het soms ongemakkelijk als hel, en moeilijk en lastig en frustrerend. Ik leer kanten van mezelf kennen die ik nooit eerder had ontmoet en het brengt me steeds verder. Als actrice en nou ja...

Goed...ik ga weer verder. Mijn moeder en mijn oma komen morgen langs. Gezellig he! Die heb ik al een tijd niet gezien.

Ik zal nog wat foto's bijvoegen van Memorial Day, een feestje en...ik weet niet, nog iets.

veel liefs
Marilien

P.S. het spijt me dat ik zo'n eikel ben met emails beantwoorden. ik zal terug schrijven. ik vergeet jullie in ieder geval niet!!! ik mis Nederland en jullie nog steeds hoor... ;) Ik kom trouwens in oktober een week terug!!! Voor Marieke en Reinier die gaan trouwen! Yeah!