Marokkaanse bezweringen

Eindelijk zijn we weer op een plaats waar je kunt ademen en rond kunt lopen voor meer dan tien minuten zonder een fles water naar binnen te moeten werken. Marrakech was idioot heet, de dag dat we vertrokken was het 54 graden. Het is overigens ook de meest bizarre stad die ik tot nu toe heb gezien. Ten eerste waren er erg veel arme mensen en dat wil men de toeristen ook erg graag laten weten. Nog nooit heb ik elke vijf stappen een bedelaar om me heen gehad of werd me opgedragen om dingen te doen en te kopen voor meestal veel te veel geld. Ik werd er echt een beetje jotje van. Het is namelijk ook moeilijk om je niet gek te laten maken door de zielige, hongerige kindjes die niets hebben, terwijl ik alles heb. Boudewijn werd ook een beetje gek van mij omdat hij altijd vond dat ik te veel betaalde voor wat dan ook.
Marrakech...een plein vol slangenbezweerders en waterdragers, kraampjes vol eten waarvan de eigenaren als gewillige hoeren op je af komen om je over te halen met hen en hun eten in zee te gaan. De eindeloze souq die meer op een onontrafelbaar doolhof leek; kleine steegjes die zo klein en onoverzichtelijk waren dat ik werkelijk geen idee had van de plattegrond, die bestaat ook niet overigens. Het was een ontzettende belevenis waarin we de meest exotische en meeslepende figuren tegen kwamen. Duizend-en-een-nacht kan je in Marakech en omstreken wel beleven.
Oostelijk van Marakech hebben we ons ook drie dagen op een woestijntrip vermaakt. In kleine busjes reden we met 15 andere toeristen door het atlasgebergte langs allerlei Berberdorpen, oases en verborgen valleien. We zaten meer in de bus dan op kamelen. De kamelentocht duurde ook eigenlijk maar 2x anderhalf uur. In de Sahara reden we vanaf een hotel met kamelen naar een nomadenkamp waar we een nacht bleven met Berbernomaden. Het was waarachtig allemachtig prachtig achtentachtig (dit zeggen de Marrokanen als verkooptruc tegen de Nederlanders die langs lopen). Ik vond het echt een extreem bijzondere belevenis en ik was erg onder de indruk van de rust en de simpelheid van een dergelijk bestaan. Weliswaar hebben wij de romantische versie van het nomadenbestaan leren kennen, m'n interesse is gewekt. Misschien toch maar verder antropologisch onderzoek? Ach...
De Berbers waren bijzonder aardig. Erg gastvrij, geinteresseerd en helemaal zichzelf, daar zit geen enkele vorm van westerse gemaaktheid aan. Verfrissend zou je het kunnen noemen: de kern van deze mensen was beter te zien zonder alle opsmuk van het welvaarstleven.
Ik moet ook wel zeggen dat het een mannenwereld is. Ik heb veel met echte Marrokanen, Berbers en Touarec heb gepraat en ik realiseer me dat het alleen maar mannen zijn. De vrouwen blijven goed verstopt achter hun vuilniszakvormige gewaden en verhullende hoofddoekjes... Bovendien zijn de meesten op mijn leeftijd uitgezakt en bezig hun derde of vierde kind te krijgen. Bizarre wereld.
Ik word voortdurend uitgenodigd om langer te blijven bij de Berbers, om te komen eten bij de Touarec of om te komen wonen bij de nomaden. Erg gastvrij. Al vindt Boudewijn me een naief schaap en weerhoudt mij om op ieder aanbod in te gaan. Ik snap het niet helemaal, het is heel gastvrij en aardig, maar ik begrijp niet wat ze precies willen. Het is een ander volk met een andere cultuur en alleen maar mannen. Wat moet je daar als vrouw allemaal van aannemen en wat is wel en niet oprecht? Je vraagt je steeds af wanneer ze om geld gaan vragen of wat de relationele intenties zijn. Het is allemaal onbekend doch, mijn inziens goed bedoeld. Boudewijn vertrouwd niemand. Ik wil het graag, maar aarzel telkens. Ach, het is een groot fascinerend gebeuren hier waarin je zowel de grootste schoonheid als de lelijkste armoede en het ergste ongeluk tegenkomt.
Nog twee weken. Ik ben benieuwd. Ik zal in ieder geval financieel lichter thuiskomen, beter frans spreken en veel meer hebben gezien en meegemaakt.
Nu in het rustige en mooie stadje Essaouira komen we even tot rust om over een paar dagen weer wat heksenketels in te duiken. Van alle westerse gemakken, zoals internet voorzien, voelen we ons hier iets meer op ons gemak... Gepamperde babies die we zijn. We zullen zien...
Enshallah
((zo)als god het wil)

liefs
Marilien