recencie van het leven hier

Dag iedereen,

Hoe is het in Nederland? Ik hoorde over alle warmte en zomerse taferelen. Wat heerlijk zeg!
Het is hier ook warm, maar erg vochtig en zweterig. Desalniettemin blijf ik toch een warmteliefhebber en ben ik blij met deze lange zomer.

Ik heb lang niet geschreven. Het is hier gewoon altijd heel druk en erg hectisch. Er zijn zomerkampen met veel kinderen en afgelopen weekend was er weer een premiere van onze nieuwe voorstelling OUt of ORder. En het gaat erg goed. Ik weet nog dat ik het een verschrikkelijk iets vond, de eerste keer dat ik het las, maar inmiddels zie ik dat het slim en gevat geschreven is en ontzettend grappig om naar te kijken. Het gaat over een Brits sexschandaal in Londen van een van de hoogstaande politici daar. Zijn scharrel vind dan een lijk in zijn hotelkamer en dat leid tot allerlei idiote en stressvolle situaties. Ik speel zijn vrouw en kom slechts in de tweede acte ten tonele. Hij is een ontzettend dikke man van 49 en ik ben opgetut als een sophisticated lady die ondertussen voortdurend op sex uit met anderen is en haar man wil betrappen. Ze windt haar man zonder pardon om haar vinger. Ik kom binnen en beland in een kortstondige affaire met zijn assistent. In een rood, glimmend, met veren gedecoreerd negligee en rode stilletto hakken, kom ik iets later door een raam van de hotelkamer om mijn man's assistent terug te lokken. (Dit is de man van de artistiek directeur hier die bijna 60 is en ik, naar mijn smaak, veel te vaak moet zoenen. ik vind het maar niets...maar goed...alles voor de kunst :~...)
Dan hang ik in het raam en valt het raam op mijn nek en raak ik buiten westen. Ze stoppen mij in een kast, waar ik af en toe uit kom met een of andere one-liner, en uiteindelijk wordt ik door mijn man uit de kast gehaald en probeert hij nog steeds alles te verbergen, terwijl ik allang alle ellende door heb.
Die twee mannen zijn erg goed en grappig. Het is echt idioot en de cast is leuk en goed. Er wordt veel gelachen.
Hieronder twee links naar de website waar twee recencies van belangrijke kranten hier in Philadelphia staan. Je mag er niet over praten hier in het theater, maar ik heb ze, deze keer, gewoon gelezen. Men is stiekem door dolle dat deze twee uiterst kritische critici het stuk zo loven. De eerste schrijft zelfs iets goed over mij! Al leek het mij in eerste instantie slecht: "played with monstrous fun"...het is blijkbaar een compliment...al klinkt monstrous monsterlijk, niet waar? Ach...het is gewoon best cool...al is het maar gewoon een mening en hecht ik er niet te veel waarde aan. Ik heb gewoon veel lol en word er weer in bevestigd dat toneelspelen het leukste is wat er is!

http://www.citypaper.net/articles/2006-07-20/theater3.shtml

http://www.philly.com/mld/philly/entertainment/15060974.html

Er zijn ook zomerkampen gaande en die kinderen zijn erg leuk. Ik ben er niet erg mee bezig geweest, omdat anderen de leiding hadden ik met repetities en grants bezig was. Volgende week begint een nieuw kamp en ik ben een van de leiders deze keer. Ik heb er veel zin in, ik vind het gewoon altijd leuk om met kinderen te werken en ik hoop er veel van te leren.
Kinderen zijn tenminste niet zo allemachtig ingewikkeld en veel eerlijker en recht voor zijn raap. Ik moet zeggen dat ik soms wel echt een beetje gestoord word van het leven hier met al die volwassen acteurs en actrices. Het is niet het theater dat het zo moeilijk maakt, maar gewoon het samenleven met mensen met wie je alles moet delen. Samen werken, samen schoonmaken, eten, boodschappen doen, koken, opruimen, toneelspelen, vrienden zijn en dan nog alle spanningen tussen de sexen...ach mijn hemel het is ingewikkeld. Even voor de duidelijkheid, ik heb hier geen nieuwe liefde in huis, maar het neemt niet weg dat er tussen mannen en vrouwen altijd zo'n soort vete of liever spanningsveld bestaat waar ik soms meer dan genoeg van heb.
Onze 'kok' en 'housekeeper' is weg, en nu moeten we alles zelf doen. De mannen hier denken dat ze alles beter weten...en spelen graag de baas. Ik word er soms een beetje gestoord van en heb dan erge zin om weg te gaan en weer in een stad te gaan wonen. Het is hier klein en geisoleerd en ik smacht altijd naar kleine uitstapjes en nieuwe vrienden in de stad... die zijn er weinig. Ik heb gewoon geen tijd. De 80-urige werkweken vieren hier hoogtij en ik heb nauwelijks tijd om alleen te zijn, laat staan om nieuwe vrienden te vinden die niets met dit theater te maken hebben...
Ach...
Ik vind het werk wat ik doe nog steeds het leukste wat er is en de afwisseling maakt het helemaal leuk. Mijn visum loopt af in Januari en men wil dat ik hier langer blijf. Aan de ene kant wil ik het, maar ik weet niet of ik het nog tot volgende zomer uithoudt met de mensen en het kleine leven. Ik zal wel zien...ik neem nog even de tijd om die beslissing te nemen...
Oh ja, we hebben een auto gekregen. Keon, Newton en ik hebbene en auto van een man uit de buurt gekregen. Zoooooooo relaxt...al is de bezine een rib uit ons armzalige lijf...
Ik zal nog wat foto's sturen en ik hoop snel iets van jullie te horen!!!
Er zitten ook foto's bij van mijn trip naar WAshington DC, een excursie van de internationale organisatie via wie ik hier ben. Heel leuk was dat om iets anders te zien en nieuwe mensen te ontmoeten. Een dagje maar, met een nacht in een hotel van hun. Heel leuk!

heeeeeeeeel veel liefs
Marilien